Thomas Burgoon, MD, President of AAMA (USA) Σύνδρομο προ-σωματοποίησης – η διαδικασία έναρξης της νόσου.
Οι σύγχρονες εξελίξεις στην έρευνα των μηχανισμών του βελονισμού επιβεβαιώνουν κάποιες βασικές αρχές του παραδοσιακού Κινέζικου βελονισμού. Από το 1960 η σύγχρονη επιστημονική έρευνα επιδιώκει να κατανοήσει πώς ο βελονισμός είναι σε θέση να επιτυγχάνει τα ευεργετικά του αποτελέσματα. Ενώ η αρχική έρευνα επικεντρώθηκε στους μηχανισμούς μείωσης του πόνου, πιο πρόσφατες έρευνες σχετικά με τη δράση του βελονισμού έχουν επεκταθεί και στην θεραπεία της φλεγμονής, στην γαστρεντερολογία, και την καρδιαγγειακή φυσιολογία. Οι μελέτες αυτές έχουν συμβάλει εξαιρετικά στον εμπλουτισμό της σύγχρονης κατανόησης του βελονισμού. Αντί να αντικρούσουν τις παραδοσιακές αρχές του βελονισμού, οι μελέτες αυτές επιβεβαιώνουν μερικές από τις πιο σημαντικές και βαθιές αρχές της παραδοσιακής θεωρίας και της πρακτικής του βελονισμού. Οι μελέτες αυτές παρέχουν ένα σημαντικό θεμέλιο στην επικοινωνία με τους συναδέλφους μας, που έχουν μια πιο δυτική προσέγγιση της ιατρικής, για την πρακτική και τα οφέλη του βελονισμού.
Francisco 
Lozano MD, PhD, Professor of TCM, MD, PhD, President of MEXFAS & FILASMA (Mexico)
Ο Ρόλος του παραδοσιακού Κινέζικου Βελονισμού στο “Πρό”συμπτωματικό στάδιο – Αναπόσπαστη θεραπεία για Πρόληψη και Συντήρηση
Στην κινεζική ιατρική, είναι απαραίτητο να εξεταστεί το άτομο με ένα ενιαίο τρόπο, να εκτελέσει μια λεπτομερή αξιολόγηση του ασθενούς και να δημιουργηθεί μια πλήρη διάγνωση, να δοθεί επίσης μια θεραπεία που επιτρέπει τη ρύθμιση ή την ισορροπία ολόκληρου του σώματος στη φυσική, ψυχική του και συναισθηματική πλευρά, καθώς και την διατήρηση της υγείας και την πρόληψη των ασθενειών. Στη δυτική ιατρική πρακτική, υπάρχει μια τάση να αξιολογείτε ο ασθενής με ένα μονόπλευρο τρόπο, εστιάζοντας μόνο σε απομονωμένα συστήματα ή πληγείσες περιοχές, για τη θέσπιση σταθερών μερικής διάγνωσης και συνήθως προτείνετε μόνο μια συμπτωματική αγωγή ή κατευθύνονται αποκλειστικά στην κύρια παθολογική κατάσταση του ασθενούς, και τέλος δεν δίνεται προσοχή στην πρόληψη. Εκτός αυτού, το υγιές άτομο ή «ασυμπτωματικός ασθενής» συνήθως δεν ψάχνει για ιατρική εκτίμηση για την πρόληψη και οι γιατροί συνήθως δεν δίνουν αρκετή προσοχή σε αυτό. Επιπλέον, παρόλο που αναγνωρίζεται ότι υπάρχουν πολλές ασθένειες για τις οποίες η κληρονομικότητα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας κινδύνου, και ότι θα μπορούσαν να ληφθούν μέτρα για την αποφυγή ή τη μείωση των κινδύνων, σε γενικές γραμμές, δεν δίνεται αρκετή σημασία ή συχνά αγνοείται και τους ασθενείς και από τους γιατρούς. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει επίσης συχνά και στην πρακτική του βελονισμού. Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ενιαίο ιατρικό σύστημα που από μόνο του να μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη ίαση ή την πρόληψη, και ότι απαιτείται μια συμπληρωματική και διεπιστημονική συμμετοχή, καθώς και την ενεργή παρέμβαση των ιδιωτών. Σε αυτό το σημείο, ειδικά για την πρόληψη, είμαστε πεπεισμένοι ότι η παραδοσιακή κινεζική ιατρική και ο βελονισμός, με «διαγνωστικούς και θεραπευτικούς πόρους μπορεί να συμβάλει, με διάφορους τρόπους που αξίζουν την προσοχή και την αναγνώριση. Στην πρακτική του βελονισμού και της κινεζικής ιατρικής η αξιολόγηση του ασθενούς μας επιτρέπει να παρέχουμε προληπτικά οφέλη σε διαφορετικά επίπεδα: την πρόληψη της κατάστασης από την επιδείνωση ή την ανάπτυξη επιπλοκών, όταν συνυπάρχουσες ασθένειες εξελίσσονται δυσμενώς, αποτρέπει ή να μειώνει τον κίνδυνο για άλλες ανισορροπίες, κλπ. Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα να αξιολογηθεί την κατάσταση της “υγείας” του “υγιούς” ή “ασυμπτωματικού” ασθενή και να εξακολουθήσουν να προσφέρονται διάφορες επιλογές πρόληψης.Επιπλέον, με βελονισμό και παραδοσιακή κινεζική ιατρική είναι δυνατόν να ενισχυθεί η “ουσία” και ενδεχομένως να εμποδίσουμε την έκφραση των κληρονομικούς παραγόντων της νόσου και ως εκ τούτου την επίτευξη κάποιου βαθμού πρόληψης, είτε με την αποφυγή της εμφάνισης της νόσου, είτε καθυστερώντας την έναρξη της, μειώνοντας την ένταση με την οποία αναδύεται και τη μειώνοντας ή προλαμβάνοντας τις επιπλοκές. Το «ΠΡΟ» στάδιο είναι το καθεστώς στο οποίο το άτομο βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο ή ευαισθησία για να αρρωστήσει, για την ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης ασθένειας, ή να επιδεινωθεί και να αναπτύξει επιπλοκές μιας ήδη υπάρχουσας ασθένειας.
Lozano MD, PhD, Professor of TCM, MD, PhD, President of MEXFAS & FILASMA (Mexico)Ο Ρόλος του παραδοσιακού Κινέζικου Βελονισμού στο “Πρό”συμπτωματικό στάδιο – Αναπόσπαστη θεραπεία για Πρόληψη και Συντήρηση
Στην κινεζική ιατρική, είναι απαραίτητο να εξεταστεί το άτομο με ένα ενιαίο τρόπο, να εκτελέσει μια λεπτομερή αξιολόγηση του ασθενούς και να δημιουργηθεί μια πλήρη διάγνωση, να δοθεί επίσης μια θεραπεία που επιτρέπει τη ρύθμιση ή την ισορροπία ολόκληρου του σώματος στη φυσική, ψυχική του και συναισθηματική πλευρά, καθώς και την διατήρηση της υγείας και την πρόληψη των ασθενειών. Στη δυτική ιατρική πρακτική, υπάρχει μια τάση να αξιολογείτε ο ασθενής με ένα μονόπλευρο τρόπο, εστιάζοντας μόνο σε απομονωμένα συστήματα ή πληγείσες περιοχές, για τη θέσπιση σταθερών μερικής διάγνωσης και συνήθως προτείνετε μόνο μια συμπτωματική αγωγή ή κατευθύνονται αποκλειστικά στην κύρια παθολογική κατάσταση του ασθενούς, και τέλος δεν δίνεται προσοχή στην πρόληψη. Εκτός αυτού, το υγιές άτομο ή «ασυμπτωματικός ασθενής» συνήθως δεν ψάχνει για ιατρική εκτίμηση για την πρόληψη και οι γιατροί συνήθως δεν δίνουν αρκετή προσοχή σε αυτό. Επιπλέον, παρόλο που αναγνωρίζεται ότι υπάρχουν πολλές ασθένειες για τις οποίες η κληρονομικότητα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας κινδύνου, και ότι θα μπορούσαν να ληφθούν μέτρα για την αποφυγή ή τη μείωση των κινδύνων, σε γενικές γραμμές, δεν δίνεται αρκετή σημασία ή συχνά αγνοείται και τους ασθενείς και από τους γιατρούς. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει επίσης συχνά και στην πρακτική του βελονισμού. Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ενιαίο ιατρικό σύστημα που από μόνο του να μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη ίαση ή την πρόληψη, και ότι απαιτείται μια συμπληρωματική και διεπιστημονική συμμετοχή, καθώς και την ενεργή παρέμβαση των ιδιωτών. Σε αυτό το σημείο, ειδικά για την πρόληψη, είμαστε πεπεισμένοι ότι η παραδοσιακή κινεζική ιατρική και ο βελονισμός, με «διαγνωστικούς και θεραπευτικούς πόρους μπορεί να συμβάλει, με διάφορους τρόπους που αξίζουν την προσοχή και την αναγνώριση. Στην πρακτική του βελονισμού και της κινεζικής ιατρικής η αξιολόγηση του ασθενούς μας επιτρέπει να παρέχουμε προληπτικά οφέλη σε διαφορετικά επίπεδα: την πρόληψη της κατάστασης από την επιδείνωση ή την ανάπτυξη επιπλοκών, όταν συνυπάρχουσες ασθένειες εξελίσσονται δυσμενώς, αποτρέπει ή να μειώνει τον κίνδυνο για άλλες ανισορροπίες, κλπ. Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα να αξιολογηθεί την κατάσταση της “υγείας” του “υγιούς” ή “ασυμπτωματικού” ασθενή και να εξακολουθήσουν να προσφέρονται διάφορες επιλογές πρόληψης.Επιπλέον, με βελονισμό και παραδοσιακή κινεζική ιατρική είναι δυνατόν να ενισχυθεί η “ουσία” και ενδεχομένως να εμποδίσουμε την έκφραση των κληρονομικούς παραγόντων της νόσου και ως εκ τούτου την επίτευξη κάποιου βαθμού πρόληψης, είτε με την αποφυγή της εμφάνισης της νόσου, είτε καθυστερώντας την έναρξη της, μειώνοντας την ένταση με την οποία αναδύεται και τη μειώνοντας ή προλαμβάνοντας τις επιπλοκές. Το «ΠΡΟ» στάδιο είναι το καθεστώς στο οποίο το άτομο βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο ή ευαισθησία για να αρρωστήσει, για την ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης ασθένειας, ή να επιδεινωθεί και να αναπτύξει επιπλοκές μιας ήδη υπάρχουσας ασθένειας.
Hedi Luxenburger, MD Anaesthesiologist, Pain specialist, Acupuncturist Χρόνια αλλεργική ρινίτιδα: μια μελέτη τυχαιοποίησης από το πανεπιστήμιο Charité του Βερολίνου
Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών, που πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Στην Ευρώπη ξοδεύονται 1-1,5 δισεκατομμύρια ευρώ για την θεραπεία και υπάρχουν και άλλες έμμεσες δαπάνες των 1-2 δισεκατομμυρίων ευρώ / έτος. Σύμφωνα με διάφορες μελέτες το 17-19% των ασθενών χρησιμοποιούν θεραπεία βελονισμού. Οι πιλοτικές μελέτες έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα. Σε αυτό το πλαίσιο οι Benno Brinkhaus et al. από το Charité στο Βερολίνο έκαναν μια μεγάλη τυχαιοποιημένη μελέτη για το πρόβλημα αυτό. Παρουσίαση του ACUSAR, η μελέτη των Benno Brinkhaus et αlii, Charité του Βερολίνου, « Η αποτελεσματικότητα του βελονισμού σε χρόνια αλλεργική ρινίτιδα και οι πιθανές προληπτικές επιδράσεις».
Κωνσταντίνα Θεοδωράτου, MD, Γενική Ιατρός, Med. Psyc., MSc in Acupuncture, Πρόεδρος της Icmart, Πρόεδρος του ΕΣΙΒΕ a) Ο Βελονισμός στην πρόληψη του χρόνιου πόνου – Στοιχεία από νέες έρευνες
Μια συστηματική έρευνα διεξήχθη, χρησιμοποιώντας περίπου 6.855 συναφείς δημοσιεύσεις, από το 1970 μέχρι το 2015 που προέρχονται από βάσεις δεδομένων ερευνών, επιστημονικών περιοδικών, συνεδριακού υλικού, κλπ, σχετικά με την επίδραση του βελονισμού στο χρόνιο πόνο, στο εργαστήριο. Η έρευνα επικεντρώθηκε στην ύπαρξη τεκμηριωμένων στοιχείων για το αν ο βελονισμός αποτελεί μια αποτελεσματική θεραπεία του χρόνιου πόνου ή όχι.
b)WorkShop:Θεραπευτικά πρωτόκολλα πρόληψης χρόνιου πόνου, παχυσαρκίας, εξαρτήσεων. Η εφαρμογή του βελονισμού στις οξείες καταστάσεις σωματικές και ψυχολογικές είναι ευρέως παραδεκτή. Στις χρόνιες καταστάσεις όπως χρόνιος πόνος, παχυσαρκία ή εξαρτήσεις (χρόνια ψυχολογική δυσλειτουργία) ο βελονισμός μπορεί να εφαρμοστεί στις εξάρσεις αλλά και στις εποχές ύφεσης με προληπτική-προφυλακτική δράση. Σύμφωνα με την σύγχρονη έρευνα, η κεντρική δράση του βελονισμού προκαλεί αλλαγές στη λειτουργία διαφορετικών τμημάτων του εγκεφάλου με αποτέλεσμα μια πιο φυσιολογική λειτουργία, την αποφυγή κρίσεων χρόνιων προβλημάτων κα συνεπώς την πρόληψή τους. Θα αναλυθούν θεραπευτικά πρωτόκολλα που μπορούν να δράσουν προληπτικά σε χρόνια προβλήματα, να μειώσουν τα συμπτώματα και σε κάποιες περιπτώσεις να αναστρέψουν την πάθηση. Ερωτήματα που θα απαντηθούν αφορούν τη συχνότητα των θεραπειών, τη διάρκεια και τα είδη του βελονισμού που πρέπει να εφαρμόζονται
Γεώργιος Μπέλλος, MD, Γενικός Ιατρός, PhD, MR CGP, MEPMAΗ αντίσταση στην ινσουλίνη (IR) είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο και μπορεί να είναι η κατάλληλη απάντηση του οργανισμού όταν υφίσταται πλεόνασμα θρεπτικών συστατικών. Πρόσφατα στοιχεία κυρίως από το χώρο της επιστήμης των OMICS υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η IR προστατεύει την καρδιά από τις συνέπειες της υπερφόρτωσης ενεργειακών αποθεμάτων του οργανισμού στην απορρυθμισμένη μεταβολική κατάσταση της παχυσαρκίας και του διαβήτη. Είναι ένας κυτταρικός αντιοξειδωτικός μηχανισμός άμυνας που από τη στιγμή που επιδεινώνεται αρχικά σε τοπικό επίπεδο και αργότερα σε συστημικό συμπεριφέρεται με παθογόνο τρόπο. Η μετάβαση αυτή που πολλές φορές γίνεται ταυτόχρονα με την παχυσαρκία σχετίζεται με χρόνια χαμηλού βαθμού φλεγμονή η οποία είναι υπεύθυνη για τη μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Αυτή η κατάσταση IR προκαλείται και πάλι από υπερβολική λήψη τροφής, έλλειψη σωματικής άσκησης, ψυχολογικό τοξικό στρες και ξεκινά από την διαταραγμένη συνεννόηση- στιχομυθία του εγκεφάλου-Ε.Ν.Σ-ΚΑΙ τοπικής και εντερικής μικροχλωρίδας με το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως εκ τούτου, τόσο η διακύμανση της επικοινωνίας των κυτοκινών και η κατάσταση των σχετικών οδών σηματοδότησης που θα αναλυθούν στην παρουσίαση ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ τον τρόπο συσχέτισης της φλεγμονής με την αντίσταση στην ινσουλίνη. θα συζητήσουμε το πώς αυτοί οι παράγοντες από τα BCAA αμινοξέα και άλλοι μεταβολίτες όπως τα λιπαρά οξέα και οι κυτοκίνες, τόσο στην συστημική κυκλοφορία όσο και τοπικά στον υποθάλαμο οδηγούν τελικά σε γενικευμένη IR. Ο ηλεκτρο-βελονισμός έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικός ως συμπληρωματική θεραπεία για τη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και ΣΤΗΝ μείωση της γλυκόζης του αίματος σε διαβητικούς ασθενείς και πειραματόζωα αν και από λίγες σχετικά μελέτες. Είναι ενδιαφέρον ότι η θεραπεία με βελονισμό-laser διαβητικών αρουραίων μετά λήψη παγκρεατο-τοξικής στρεπτοζοτοκίνης μειώνει επίσης τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα σε σχέση με τα μη θεραπευομένους αρουραίους και μπορεί να έχει ρόλο στη θεραπεία του διαβήτη. Η σύγχρονη τεχνολογία έχει αποδείξει ότι ο βελονισμός ρυθμίζει το δίκτυο νεύρο-ενδοκρίνο-ανοσίας-και μικροχλωρίδας του εντέρου προς την αποκατάσταση της ομοιόστασης και μέσα από αυτές την δράση προς τον περιορισμό ή ακόμα και την υποβοήθηση των μηχανισμών τερματισμού της νοσογόνου παθο-φυσιολογίας, που οδηγούν στην IR και στις μεταβολικές διαταραχές. .
Μιχαήλ Ταραμπέ, MD, Πλαστικός Χειρούργος, PhD, Dipl. BSBRM, FEBOPRASa) H κουρκουμίνη ως συμπληρωματική θεραπευτική μέθοδος στη διαχείρηση του στρες.
Οι νεότερες δημοσιευμένες μελέτες σχετικά με την κουρκουμίνη συνεχίζουν να προκαλούν έκπληξη στους επιστήμονες, τους ιατρούς και στο ευρύ κοινό. Η σύγχρονη επιστήμη ανακάλυψε ότι αυτή η αρχαία ουσία μπορεί να συμβάλλει δραστικά στις εκφυλιστικές νόσους του νευρικού συστήματος και στον καρκίνο. Τα πειράματα στα ζώα εργαστηρίου έχουν δείξει πως η κουρκουμίνη μπορεί να βοηθήσει στην προστασία έναντι των παραγόντων που συμβάλλουν στη διαδικασία της γήρανσης του εγκεφάλου. Για παράδειγμα οι μελέτες αποδεικνύουν τη δυνατότητα της κουρκουμίνης να βοηθήσει στη διαχείριση της κυτταρικής ενέργειας και να ενδυναμώσει το σύστημα προστασίας των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες. Το αποτέλεσμα είναι μειωμένη οξείδωση του λιπώδους ιστού και μειωμένη κατακράτηση τοξικών ουσιών, τα οποία συμβάλλουν στον πρώιμο θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων. Το στρές αποτελεί μια αναπόφευκτη εμπειρία ζωής, το οποίο όμως μπορεί να αποδιοργανώσει συναισθηματικές και γνωσιακές διαδικασίες, καθώς και την ανάπλαση του νευρικού ιστού. Αυτή η μελέτη επιδιώκει να παρατηρήσει τις διάφορες πτυχές των πιθανών αποτελεσμάτων της κουρκουμίνης στη μείωση των επιπέδων του στρες, μετρώντας της αλλαγές στο HRV μετά τη χορήγηση μιας σταθερής δόσης από ταμπλέτες κουρκουμίνης ( ομάδα Α ) και σε συνδυασμό με βελονιστική θεραπεία στο σημείο Du-20 (ομάδα Β ). Θα παρουσιάσουμε με κάθε λεπτομέρεια τα πρώιμα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, αναλύοντας στατιστικά τα ευρήματα και κάνοντας μια ανασκόπηση στη σχετική βιβλιογραφία.
b) Ο συνδυαστικός Βελονισμός στην υπηρεσία της Αντι-γήρανσης
Η συστηματική ανασκόπηση 43 μελετών της διεθνούς βιβλιογραφίας ανέδειξε τη χρησιμότητα του συνδυαστικού βελονισμού στον ιατρικό αγώνα κατά της γήρανσης . Αποτελεί αποτελεσματική θεραπεία χωρίς ουσιαστικές παρενέργειες με σημαντικό συντελεστή κέρδος –όφελος. Η ενίσχυση και εξισορρόπιση των ενδογενών ομοιοστατικών αυτόλογων μηχανισμών του σώματος με την συνδυαστική αυτή θεραπεία συντελεί στην βελτίωση συνολικά της λειτουργίας του οργανισμού και των μεταβολικών λειτουργιών των οργάνων που αποστολή έχουν την επούλωση , αποτοξίνωση και παραγωγή των απαραίτητων δομικών οργανικών υλικών αποκατάστασης του συνδετικού ιστού . Στις συνδυαστικές θεραπευτικές τεχνικές συμπεριλαμβάνεται ο “υγρός” βελονισμός με ομοιοπαθητικοποιημένες ουσίες , η ηλεκτρομαγνητική βιολογική διέγερση με συνδυασμό φυσικών ορυκτών κρυστάλλων , ο ηλεκτροβελονισμός , διέγερση βελονιστικών σημείων με νήματα κ.α. Η θεραπεία αυτή ενισχύει ολιστικά το σώμα και το διατηρεί υγιές , είναι η διαδικασία που οδηγεί την αντιγήρανση “από μέσα προς τα έξω”, βελτιώνοντας την πέψη , τον ύπνο, τα επίπεδα του άγχους και της μεταβολικής ενέργειας.
Γεώργιος Λαζάρου, MD, Χειρουργός Ορθοπεδικός, MSc, PhD Πρόληψη Μυοσκελετικών Συμβαμάτων με Βελονισμό.
Η πρωτογενής πρόληψη αφορά την πρόληψη συμβαμάτων προτού αυτά συμβούν, ενώ η δευτερογενής πρόληψη αφορά τη μείωση των επιπτώσεων όσων έχουν ήδη συμβεί. Υπάρχει και η τριτογενής πρόληψη, η οποία αφορά την αποφυγή μακροχρόνιων επιπλοκών. Ο βελονισμός έχει εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα πρόληψης, αν και ο ιατρός της ομάδας στα περισσότερα αθλήματα εφαρμόζει δευτερογενή πρόληψη. Ειδικά για μυοσκελετικά συμβάματα συνήθως αρκεί η πλέον βασική μορφή βελονισμού, όπως τα ευαίσθητα ή επώδυνα σημεία, τα σημεία πυροδοτήσεως, +/- τα ειδικά σημεία για κάθε τραυματισμένο ιστό αλλά και εναλλακτικά σημεία για ισοδύναμες αρθρώσεις. Συγκεκριμένα παραδείγματα εφαρμογής παρουσιάζονται για τις συνηθέστερες κακώσεις, ανάλογα με το άθλημα και συζητούνται οι κατευθυντήριες οδηγίες αντιμετώπισης.
Ευδοκία Τσαλκαμά, DVM Κτηνίατρος-ΙππίατροςΗ εφαρμογή του βελονισμού σε πειράματα ζώων εργαστηρίου εκτιμώντας τις μεθόδους πρόληψης του πόνου.
Κατά τη μελέτη των αποτελεσμάτων του βελονισμού στον πόνο, διαφόρων αιτιολογιών σε πειράματα ζώων εργαστηρίου τα τελευταία 30 χρόνια, είδαμε πως τα διαγνωστικά μονοπάτια ή οι χαρτογραφημένες οδοί και οι τάσεις της έρευνας, αλλάζουν και εξελίσσονται σχεδόν ανά δεκαετία. Η μεγάλη πλειοψηφία των ερευνών ερευνά τα αποτελέσματα της μείωσης του πόνου σε ήδη εγκατεστημένη παθολογία, είτε σε οξεία, είτε σε χρόνια μορφή. Ο σπλαχνικός, ο νευροπαθητικός πόνος, η ημικρανία και άλλες μορφές του θεραπεύτηκαν μέσω του βελονισμού με ένα αποδεκτό επίπεδο επιτυχίας και κάποιες περιπτώσεις ακόμα περισσότερο με τη σύμπραξη φαρμακευτικών ουσιών που ενδεικνύονταν για την ανάλογη περίπτωση. Δεν αποτελεί υπερθεματισμό το γεγονός πως η επιστήμη φαίνεται να επιδεικνύει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο σημείο ST-36, μέχρι του σημείου της εμμονής σχεδόν και το οποίο βέβαια προσέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτό που τελικά συμπεραίνουμε από τη μελέτη των εργασιών είναι πως ο βελονισμός μπορεί να προσφέρει πρόληψη του πόνου σε όλα τα στάδια, πριν, κατά τη διάρκεια που εγκαθίσταται η νόσος, ακόμα και στη χρόνια μορφή της. Αποτελεί δε ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στο οπλοστάσιο μας και έχει τη δυνατότητα να προφυλάσσει αλλά και να θεραπεύει τον πόνο, όπως έχει προκύψει και από τις επιστημονικές αποδείξεις πέραν κάθε αμφιβολίας.
Βασίλης Γιαννακόπουλος, ΨυχίατροςΗ σημασία της ψυχικής υγείας για την πρόληψη των ασθενειών. Ποια είναι η πιο απλή και αποτελεσματική οδός για την ψυχική υγεία.
Η ψυχική κατάσταση του ανθρώπου είναι πλέον γνωστό στον ιατρικό κόσμο ότι παίζει τεράστιο ρόλο στην πρόληψη και τη θεραπεία όλων των ασθενειών. Αναφέρω μερικά παραδείγματα από μια τεράστια λίστα, οι άνθρωποι που έχουν άγχος είναι πιο επιρρεπής σε στεφανιαία νόσο και πεπτικά έλκη. Οι άνθρωποι που έχουν πολλή ενοχή συχνά υποφέρουν από αυτοάνοσα νοσήματα. Η χρόνια καταστολή του θυμού πιστεύεται ότι είναι ένας παράγοντας που προάγει τον καρκίνο. Οποιοδήποτε είδος ψυχικής δυσφορίας μειώνει την απόδοση του ανοσοποιητικού συστήματος και καθιστά τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς σε μολύνσεις. Μια χρόνια αναστάτωση ή ψυχική οδύνη, η οποία μπορεί να είναι ανεπαίσθητη ή δεν είναι πλήρως αισθητή, μπορεί να διαταράξει τη φυσική υγεία με τους ακόλουθους τρόπους: Ο ένας είναι να προκαλέσει ή να επιδεινώσει βλάβες και δυσλειτουργίες σε διάφορα όργανα και συστήματα, όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο άλλος είναι να οδηγήσει σε επιβλαβείς συνήθειες (κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ, τα ναρκωτικά, την υπερκατανάλωση τροφής, κατανάλωση ανθυγιεινών τρόφιμων, μη συμμόρφωση σε διάφορους κανόνες υγιεινής, κλπ), οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν φυσικές ασθένειες. Η πραγματικότητα είναι ότι αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτές τις συμπεριφορές στη ρίζα τους, δηλαδή αν δεν αποκατασταθεί σε σημαντικό βαθμό η ψυχική υγεία, κάθε προσπάθεια που κάνουμε για την θεραπεία τους συνήθως είτε αποτυγχάνει ή επιτυγχάνει μόνο προσωρινά. Και φυσικά να αναφέρουμε εδώ μια ποικιλία από σωματικά συμπτώματα που δεν κρύβουν κάποια αδιάγνωστη γενική ιατρική κατάσταση αλλά σαφώς οφείλονται σε ψυχολογικούς παράγοντες. Ωστόσο, ας σημειωθεί ότι τέτοια περιστατικά μπορεί να ευθύνονται ακόμη και για το 50% των επισκέψεων σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων της φυσικής ιατρικής. Ο ρόλος επομένως της ψυχικής υγείας για την πρόληψη διαφόρων ασθενειών είναι απαραίτητος, και εν τέλει το μόνο με τη μεγαλύτερη σημασία και το μεγαλύτερο χειρισμό. Για την προστασία της ψυχικής υγείας, ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η καλλιέργεια της αυτο-αποδοχής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αν κοιτάξουμε όσο πιο αναλυτικά μπορούμε, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι κάθε είδους ψυχική ταραχή ή αγωνία, ανεξάρτητα από τον προφανή λόγο, οφείλεται σε συνειδητή ή υποσυνείδητη πεποίθηση ότι κάτι δεν έχουμε κάνει καλά, δεν έχουμε κάνει το καλύτερο που μπορούσαμε και ως εκ τούτου δεν είμαστε καλά. Παρ ‘όλα αυτά, αυτή η πεποίθηση είναι λανθασμένη, γιατί αν σκεφτούμε προσεκτικά, βλέπουμε ότι εμείς οι άνθρωποι πάντα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με βάση τα στοιχεία και τα εμπόδια (ψυχολογία και στόχος) που μας δίνονται.
Ευθύμιος Αγγελάκης, Ph.D., Νευροψυχολόγος , Υπεύθυνος Νευροψυχολογικού Εργαστηρίου Νευροχειρουργικής Κλινικής Παν/μίου Αθηνών, ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός», Μέλος ΔΣ Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης ΔΕΠΥΠρόληψη δευτερογενών επιπτώσεων της Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής / Υπερκινητικότητας με Νευροανάδραση
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια από τις συχνότερες νευροαναπτυξιακές διαταραχές και εμφανίζεται ως δυσκολία στη διατήρηση εστιασμένης προσοχής ή/και υπερκινητική -παρορμητική συμπεριφορά σε βαθμό ασύμβατο με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού. Περίπου 70% των παιδιών με ΔΕΠΥ πληρούν τα κριτήρια στην εφηβεία και 66% πληρούν τα κριτήρια στην ενήλικο ζωή. Η ΔΕΠΥ εκτός από την βασική συμπτωματολογία δυσκολίας συγκέντρωσης, παρορμητικότητας, και υπερκινητικότητας, προκαλεί δυσλειτουργία σε πολλούς τομείς, όπως συμπεριφορά στο σπίτι και στην σχολική τάξη, ακαδημαϊκή/εργασιακή επίδοση, διαπροσωπικές σχέσεις, και αυτοπεποίθηση. Επίσης, οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν συχνότερα από άλλους ανθρώπους πρόσθετες διαταραχές, όπως διαταραχές συμπεριφοράς, μαθησιακές δυσκολίες, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, ή εξαρτήσεις. Φοιτητές με ΔΕΠΥ αναφέρουν αυξημένα συμπτώματα κατάθλιψης και ακαδημαϊκής αβεβαιότητας, και έχουν χαμηλότερη βαθμολογία, ενώ δεν αναφέρεται βελτίωση των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ και των άλλων προβλημάτων με την χρήση φαρμακευτικής αγωγής. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) μετράει τα ηλεκτρικά κύματα του εγκεφαλικού φλοιού σε διαφορετικές περιοχές συχνοτήτων οι οποίες σχετίζονται με εγκεφαλικές λειτουργίες. Μελέτες έδειξαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με ΔΕΠΥ έχουν αυξημένες τις συχνότητες «Θήτα» (4-8 κ/δ) και μειωμένες τις συχνότητες «Βήτα» (13-18 κ/δ) σε κεντρικές ή πρόσθιες περιοχές. Η παρατήρηση αυτή έχει χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση αύξησης των κυμάτων βήτα και μείωσης των κυμάτων θήτα με την τεχνική της νευροανάδρασης (neurofeedback) για την ΔΕΠΥ. Η νευροανάδραση δείχνει στον ασκούμενο στιγμή προς στιγμή τα εγκεφαλικά του κύματα. Ο ασκούμενος χρησιμοποιεί την πληροφορία αυτή για να μάθει πως να αλλάζει την λειτουργία του εγκεφάλου του. Η αποτελεσματικότητα της νευροανάδρασης στην μείωση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ έχει εμπεριστατωθεί από πολλές μελέτες, συμπεριλαμβανομένων τυχαιοποιημένων διπλών-τυφλών μελετών, και τα αποτελέσματα αυτά παραμένουν για μακρά διαστήματα μετά το πέρας της νευροανάδρασης. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προτείνει την νευροανάδραση σαν μια από τις πιο ενδεδειγμένες παρεμβάσεις για την ΔΕΠΥ.
Ναταλία Τζήμα, Παθολόγος, Ομοιοπαθητικός, MSc Pharmacology, PhD in Nutrition and Dietetics Ομοιοπαθητική, Ενημερωτική Ιατρική και Πρόληψη
Συνολικά στην Ιατρική αλλά και ειδικότερα στην παραδοσιακή και εναλλακτική Ιατρική (T&C medicine) -στην οποία εντάσσεται και η Ομοιοπαθητική- μεγάλη έμφαση δίδεται στην πρόληψη και στην πρώιμη αποκατάσταση των ανισορροπιών του οργανισμού, πολύ πριν εγκατασταθούν οργανικές βλάβες και παθήσεις. Σε αυτήν την παρουσίαση θα αναλυθεί και θα παρουσιαστούν τα σχετικά επιστημονικά τεκμήρια για την ενεργειακή και πληροφοριακή φύση της παραδοσιακής και εναλλακτικής ιατρικής (Τ&C). Η εισαγωγή της έννοιας του ανθρώπινου βιο-πεδίου και η θεώρηση του οργανισμού ως ανοιχτού πολύπλοκου συστήματος είναι απαραίτητες στη δόμηση ενός ολιστικού μοντέλου υγείας και στην βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της πρόληψης.
Antonio Carlos Sant’Ana, MD, Bauru Estadual Hospital, (Brazil) Παραδοσιακή κινέζικη ιατρική και η τέχνη της συντήρησης της λειτουργίας του οργανισμού. Πώς μπορούν οι ασθενείς μας να συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της πρόληψης.
Προκειμένου να υπάρχει συνεργασία κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας , χρειάζεται να υπάρχει πρωτίστως κατανόηση της αξίας της πρόληψης στα ιατρικά ζητήματα. Το οποίο είναι μεγίστης σημασίας για τους ασθενείς στην παρακολούθηση του περιστατικού από τον θεράποντα ιατρό τους, κατά τη διάρκεια της ιατρικής φροντίδας που τους παρέχεται. Όμως, πολλές φορές η κατανόηση εκλείπει λόγω της μη σωστής επικοινωνίας, ειδικά στον τομέα όπου υπεισέρχονται δυσνόητες ιατρικές ορολογίες. Για να προωθηθεί μια σωστή επικοινωνία – κατανόηση πολλές φορές ο ιατρός μπορεί να επωφεληθεί περισσότερο από τη χρήση πιο απλουστευμένων ορολογιών, οι οποίες είναι πιο οικείες στους ασθενείς και στο περιβάλλον τους. Σκοπός της ομιλίας αυτής είναι να δοθούν μερικές συμβουλές προς αυτήν την κατεύθυνση.
Νικόλαος Ρούσσος, Φυσίατρος Η προλοθεραπεία ως θεραπευτικό και προληπτικό μέσο.
Η βασική ιδέα της προλοθεραπείας είναι ότι κάποιες μορφές χρόνιου πόνου είναι αποτέλεσμα αδυναμίας συνδέσμων και τενόντων. Η δράση της προλοθεραπείας αποσκοπεί στο να ενισχύσει τους συνδέσμους και να μειώσει τον πόνο.Με την μέθοδο της προλοθεραπείας γίνεται έγχυση ενός διαλύματος με μέτρια ερεθιστική δράση απευθείας επάνω στον σύνδεσμο, ενεργοποιόντας με τον τρόπο αυτό μια φλεγμονώδη αντίδραση. Στην περιοχή αυξάνεται η συγκέντρωση ινοβλαστών, που κινητοποιούν την εναπόθεση ινοβλαστών ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τους συνδέσμους, ώστε να μην υπερδιατείνονται και να προκαλούν πόνο. Οι εγχύσεις γίνονται κάθε 4-6 εβδομάδες. Οι περισσότεροι ασθενείς χρειάζονται 4-6 συνεδρίες για να έχουν την επιθυμητή αναλγησία. Πολλές φορές η αναλγησία επιτυγχάνεται με την πρώτη συνεδρία, ενώ λίγοι ασθενείς δεν έχουν καμία πρόοδο μετά από 4-6 συνεδρίες. Όπως κάθε διαδικασία έγχυσης είναι απαραίτητο να λαμβάνονται όλες οι προφυλάξεις κατά την έγχυση. Η βελτίωση του πόνου στο 50% των ασθενών υποχωρεί κατά 50%. Σε αρκετούς ασθενείς θα υπάρξει βελτίωση που μπορεί να φθάσει μέχρι 100%. Στο μεγαλύτερο αριθμό ωστόσο η βελτίωση της λειτουργικότητας των ασθενών είναι αρκετή ώστε να προληφθεί η χειρουργική αποκατάσταση της άρθρωσης.